Bez namaczania, czyli o izolacji wodochronnej

Właściwe zabezpieczenie przed wilgocią i wodą gruntową jest konieczne, by zachować budynek w dobrym stanie. W przeciwnym wypadku możemy spodziewać się zagrzybionych ścian z odpadającym tynkiem. Niezbyt przyjemna perspektywa? A to jeszcze nie wszystko – woda gruntowa może bowiem wypłukać niektóre składniki ścian piwnic i fundamentów, a nawet (poprzez naprzemienne zamarzanie i odmarzanie) znacząco osłabić mury.

Izolacja wodochronna

Czym jest izolacja przeciwwodna

Izolacja przeciwwodna w klasycznym ujęciu to zabezpieczenie części lub elementów budynku położonych poniżej zwierciadła wody gruntowej przed przenikaniem wody naporowej. Mowa o piwnicach, kanałach podziemnych, zbiornikach zagłębionych w gruncie i innych. Taka izolacja dodatkowo zabezpiecza przed wodą naporową baseny, obiekty wypełnione wodą i zbiorniki osadników.

Z jakich materiałów wykonać izolację przeciwwodną

Na szczęście materiałów stosowanych w budownictwie do ochrony przed wilgocią i wodą jest sporo. W zależności od potrzeb, wymagań podłoża i zasobności portfela, można zdecydować się na:

• wodoszczelne zaprawy cementowe modyfikowane żywicami syntetycznymi;
• płynne i plastyczne materiały bitumiczne (emulsje i roztwory asfaltowe, lepiki oraz masy bitumiczne);
• materiały bentonitowe (produkowane na bazie bentonitu sodowego, który wchłaniając wodę tworzy warstwę nierozpuszczalnego żelu);
• folie hydroizolacyjne;
• lub zwykłą papę.

Izolacje przeciwwodne dzieli się również na:

• izolacje warstwowe z materiałów rolowych;
• izolacje z blachy stalowej, ołowianej lub innej;
• izolacje z laminatów i żywic syntetycznych.

Izolacja przeciwwodna, źródło: Pinterest

Kiedy wykonać dany rodzaj izolacji

Izolacje ścian i fundamentów wykonywane są jako poziome – zabezpieczające ściany przed kapilarnym „podciąganiem” wilgoci – układane są one zazwyczaj na ławach fundamentowych i w ścianach piwnic nad stropem. Oprócz nich stosuje się także izolacje pionowe (na zewnętrznej stronie ławy fundamentowej oraz ściany piwnicznej), zabezpieczające przed przenikaniem wody gruntowej i opadowej.

Materiał i rodzaj stosowanej izolacji zależy oczywiście od rodzaju gleby i głębokości wód gruntowych. W przypadku posadowienia budynku powyżej poziomu wody gruntowej w gruntach przepuszczalnych (np. piaskach czy żwirach) wystarczy zastosować izolację typu lekkiego, zwaną też „izolacją przeciwwilgociową”.

Nie będzie ona jednak wystarczająca w przypadku gruntów słabo przepuszczalnych (glina, ił) o niskim poziomie wód gruntowych. W takiej sytuacji zastosowanie znajduje izolacja typu średniego (przeciwwodna), którą wykonuje się z dwóch warstw papy izolacyjnej sklejanych lepikiem; folii (membrany z kauczuku syntetycznego lub folii kubełkowej); masy bitumiczno-polimerowej; ewentualnie w formie szczelnej wanny z betonu wylewanego. Izolację „średnią” wyprowadza się na wysokość około 50 cm powyżej najwyższego spodziewanego poziomu wody gruntowej (a często – i tak jest najbezpieczniej – ponad powierzchnię terenu).

Wszystkie prace powinny być przeprowadzone po ukończeniu robót poprzedzających oraz po obniżeniu poziomu wody gruntowej jeśli zachodzi taka potrzeba. Ważna jest również odpowiednia temperatura otoczenia – powyżej 5 ºC przy materiałach bitumicznych na gorąco, powyżej 10 ºC w materiałach bitumicznych na zimno oraz powyżej 18 ºC przy żywicach syntetycznych.

Rodzaj izolacji dobieramy do rodzaju gleby i głębokości fundamentów

W przypadku posadowienia budynku poniżej lustra wody gruntowej i na gruntach spoistych, konieczne jest natomiast zastosowanie przeciwwodnej izolacji typu ciężkiego. Jest ona dość droga, bo (ze względu na napór wody gruntowej) wymaga użycia materiałów o dużej szczelności i wytrzymałości, a także wykonania specjalnej podłogi w piwnicy (z betonową lub żelbetową płytą obciążającą) oraz ścianki dociskającej izolację pionową.

W tym ostatnim przypadku zazwyczaj warto więc ponownie przemyśleć decyzję o podpiwniczeniu budynku. Koszty mogą bowiem znacznie przewyższyć spodziewane korzyści.

Jak wykonać daną izolację – kilka słów o praktyce

Izolacje papowe

W przypadku wykonywania izolacji papowych dobieramy taki sam podkład jak dla izolacji przeciwwilgociowych. Jedna, najlepiej środkowa warstwa powinna być wykonana z papy w tkaninie technicznej. Każda warstwa powinna być szczelna i ciągła, a w narożnikach dodatkowo wzmocniona pasem. Lepik musi być zawsze rozprowadzony równomiernie, przy czym ostatnia warstwa powinna być pokryta nim dwa razy grubiej od pozostałych. Gotową izolację zabezpieczamy od strony parcia warstwą ochronną lub dociskową.

Izolacje z blachy

Izolacja z blachy powinna być umieszczona wewnątrz budynku, stanowiąc rodzaj szalunku traconego. Musi ona ściśle przylegać do uprzednio zabezpieczonych przegród betonowych i być w nich zakotwiczona. Arkusze powinny być ze sobą zespawane.

Izolacje z folii

Grubość folii należy dostosować do stopnia parcia wody. Podstawowym zaleceniem jest uszczelnienie dodatkowo wszystkich przewodów przechodzących przez izolację.

Wymagania odnośnie izolacji przeciwwodnej

Izolacja przeciwwodna musi być wykonana w sposób ciągły i nieprzerwany jedno- lub kilkuwarstwowo. Konieczne jest, by ściśle przylegała do izolowanego podkładu. Powierzchnia izolacji musi być gładka, bez lokalnych wgłębień, wybrzuszeń czy pęknięć. Nie powinno się łączyć izolacji poziomych i pionowych wykonanych z innych materiałów o odmiennej klasie odporności – zawsze muszą być one takie same. Izolacja w miejscach przewodów instalacyjnych i elementów konstrukcji powinna być dodatkowo uszczelniona.

Izolacja wodochronna

Izolacja wodochronna jest niezbędna w budynkach narażonych na niekorzystne działanie wody. Zawsze z uwagą dobierzmy jej rodzaj – w niektórych przypadkach wystarczą lekkie izolacje, a w innych konieczne będzie zastosowanie izolacji średnich lub ciężkich. Zlecając wykonanie robót specjalistom dopilnujmy, by proces przebiegł zgodnie z oczekiwaniami i wymaganymi obostrzeniami.