Ceramika, beton, czy może silikat?

Kiedyś wielka żelbetowa płyta, potem pustaki, teraz silikaty… Czy wyborem materiałów budowlanych rządzi swego rodzaju moda? Czy można dopatrywać się raczej postępu w dziedzinie budownictwa? Pewnie wszystkiego po trochu. Czym różnią się podstawowe materiały, z których stawia się ściany zewnętrzne?

Tradycyjna ceramika i jej nowe odmiany

Ciągle bardzo popularne są tradycyjne ściany z ceramiki. Cegły pełne, kratówki, dziurawki, cegły modularne oraz pustaki ceramiczne nadają się do budowy ścian dwu- lub trójwarstwowych. Mówiąc o ceramice, warto wiedzieć o tym, że jest ona wykonana z gliny, a poszczególne elementy podlegają obróbce termicznej (tradycyjna ceramika). Nadaje się ona zarówno na ściany zewnętrzne, jak i działowe, do technologii budowy ścian dwuwarstwowych. Jej kolor może być bardzo zróżnicowany, jednak nie wpływa na końcowe parametry, wynikając jedynie z rejonu wydobycia, domieszek itd.

Pustaki ceramiczne, które są często wykorzystywane do budowania domów jednorodzinnych, charakteryzują się wysokością 22 lub 23,8 cm, długością w zakresie 24,7-46,5 cm oraz szerokością 18,8; 19; 25 oraz 30 cm. Ich parametry należy zawsze dopasować do technologii wznoszenia budynku.

Zaletami ścian warstwowych z ceramiki tradycyjnej są z pewnością: dobra izolacyjność i akumulacyjność cieplna oraz wysoka odporność na uszkodzenia mechaniczne. Ściany takie ponadto „oddychają” – przepuszczają parę wodną i nie zatrzymują wilgoci.

Od wielu lat w budownictwie uznaniem cieszą się także ściany z ceramiki poryzowanej. Materiały te mają bowiem bardzo dobre (przewyższające nawet tradycyjną ceramikę) właściwości termoizolacyjne i są od niej lżejsze. Elementy poryzowane produkuje się z gliny wymieszanej z mączką drzewną lub trocinami. Podczas procesu wypalania dodatki te spalają się całkowicie, pozostawiając po sobie mikropory wypełnione powietrzem. Dzięki takiej budowie, z pustaków poryzowanych można wykonywać (w przeciwieństwie do ceramiki tradycyjnej) mury jednowarstwowe o grubości 36,5 – 44 cm. Poszczególne elementy łączy się wtedy specjalną zaprawą ciepłochronną. Do zalet ceramiki poryzowanej należą także: dobra izolacyjność akustyczna, niski ciężar oraz łatwość cięcia. Jedyną jej wadą jest kruchość.

Ceramika jako materiał budowlany, Zdjęcie: Pixabay.com

Cechy szczególne pustaków ceramicznych:

• odporne na działanie ognia,
• nasiąkliwość na poziomie 3 do 15%,
• dobra izolacja akustyczna,
• wysoka izolacja termiczna zależna od rodzaju ceramiki,
• kruchość, szczególnie ważna w trakcie murowania ścian,
• wytrzymałość,
• dobre właściwości termoizolacyjne.

Coraz popularniejsze bloczki z betonu komórkowego

Beton komórkowy jest mieszanką piasku, wapna oraz wody, niekiedy z domieszkami popiołów. Nadaje się on do budowania wszystkich rodzajów ścian – zewnętrznych, wewnętrznych oraz w różnorodnych technologiach. Cechuje się niską naturalną promieniotwórczością.

Bloczki z betonu komórkowego są białe lub szare (gdy zawierają domieszkę popiołów lotnych). Można z nich budować ściany jedno- i wielowarstwowe. Cienkie spoiny w ścianie wypełnia się zaprawą klejową, grubsze – zaprawą ciepłochronną.

Bloczki produkowane są w czterech odmianach, o różnej gęstości objętościowej (im mniejsza gęstość, tym lepsza izolacyjność, natomiast mniejsza wytrzymałość na ściskanie). O stopniu polaryzacji czyli właśnie gęstości decyduje stosunek ilości poszczególnych składników.

Zaletami betonu komórkowego są: dobra izolacyjność cieplna i akustyczna (umożliwiająca budowę ścian zewnętrznych jednowarstwowych), krótki czas robót budowlanych, niewielki ciężar, łatwość obróbki (pojedyncze elementy można ciąć piłą do drewna), ognio- i mrozoodporność oraz wysoka paroprzepuszczalność, która umożliwia „oddychanie” ścian. Elementy z betonu komórkowego są jednak kruche, więc wymagające w transporcie. Należy je również chronić przed zawilgoceniem (mają znaczną nasiąkliwość, a zawilgocenie materiału w zimie może prowadzić do przemarzania ścian).

Produkty z betonu komórkowego są dostępne w wielu rozmiarach. Mają one wysokość 20,24 lub 30 m, a szerokość 18, 20, 24 lub 30 cm i długość 59-60 cm. Bloczki z betonu komórkowego różnią się między sobą dokładnością wymiarową, która będzie wiązała się np. z rodzajem stosowanej zaprawy. GPLM jest najmniej dokładne, TLMB dla standardowych wykonawców i TLMB dla profesjonalistów, o największej dokładności wymiarowej.

Bloczki komórkowe, źródło pinterest.com

Najważniejsze cechy betonu komórkowego:

• wytrzymałość nieco niższa niż ceramika i silikat,
• niepalność,
• dobra przewodność ciepła,
• odpowiednia mrozoodporność,
• zadowalająca izolacja akustyczna,
• nasiąkliwość na poziomie 40%,
• łatwość w obróbce.

Ekologiczne silikaty

Godne uwagi są także elementy silikatowe. Można z nich budować ściany zewnętrzne (jedno-, dwu- i trójwarstwowe) oraz ściany wewnętrzne. Silikaty produkowane są w formie: cegieł i bloków drążonych (do budowania ścian wewnętrznych nośnych oraz warstw nośnych ścian zewnętrznych), pustaków działowych i kształtek (do ścian wewnętrznych), bloczków wentylacyjnych, cegieł i płytek elewacyjnych.

Są one wyrobami wapienno-piaskowymi, ekologicznymi, charakteryzującymi się najniższą promieniotwórczością ze wszystkich materiałów używanych do murowania ścian zewnętrznych. Różnią się między sobą wyprofilowaniem boków, wymiarami czy nawet strukturą i ciężarem. Bloczki silikatowe są szerokie na 18,24 lub 25 cm.

Do ich zalet można zaliczyć: dużą wytrzymałość na ściskanie, wysoką zdolność akumulacji ciepła i wchłaniania wilgoci z otoczenia, odporność ogniową, wytrzymałość na działanie deszczu i mrozu, właściwości grzybobójcze i dobrą izolacyjność akustyczną.

Cechy charakterystyczne silikatów:

• wysoki współczynnik przewodzenia ciepła, słabe właściwości termoizolacyjne,
• wysoka izolacyjność akustyczna,
• niepalne,
• trwałe, ale kruche,
• odporne na mróz, deszcz,
• nasiąkliwość na poziomie 15%.

Dom twoich marzeń, Zdjęcie: Pixabay.com

Lekki i ciepły keramzyt

Ostatnia propozycja – keramzyt – jest lekkim ceramicznym kruszywem budowlanym, odpornym na wilgoć, działanie pleśni, grzybów, owadów i gryzoni. Ma mniejszą promieniotwórczość naturalną niż wyroby ceramiczne i jest odporny na krańcowo różne temperatury oraz ogień (nawet w temperaturze 1150°C jego właściwości pozostają niezmienione).

Z keramzytu produkuje się: pustaki ścienne (do budowy ścian zewnętrznych jedno-, dwu- i trójwarstwowych oraz ścian wewnętrznych), elementy stropów, nadproża oraz bloczki fundamentowe (do budowy ścian fundamentowych i piwnicznych). Wyroby te są: suche, ciepłe, paroprzepuszczalne, lekkie (o gęstości dobrego gazobetonu), łatwe w obróbce i odporne na złe warunki atmosferyczne. Tradycyjne bloczki keramzytobetonowe charakteryzują się wymiarami 38x24x24 cm.

Cechy szczególne keramzytobetonu:

• wytrzymałość,
• niepalność,
• odporność na czynniki biologiczne,
• wysokie parametry izolacyjne – cieplne i akustyczne,
• kruchość,
• paraprzepuszczalność.

Ściany zewnętrzne XXI wieku

No cokolwiek się zdecydujemy, mamy szansę na dobry wybór. Oczywiście pod warunkiem, że na uwadze będziemy mieli wytyczne projektu i ograniczenia portfela. Zarówno ceramika, keramzytobeton czy bloczki komórkowe mają swoje dobre i złe strony, które warto wziąć pod uwagę już na etapie projektu. Dzięki temu będziemy mogli w przyszłości z czystym sumieniem korzystać lub „tracić” na tym, co wybraliśmy jako materiał zewnętrzny naszych ścian.

Który z materiałów jest waszym zdaniem najlepszy?