Jak doprowadzić powietrze do kominka?

Do procesu spalania niezbędny jest tlen. To warunek konieczny do jego prawidłowego funkcjonowania. Tradycyjny kominek otwarty pobiera powietrze z pomieszczenia, w którym się znajduje. Natomiast w przypadku kominka z zamkniętą komorą spalania problem ten można rozwiązać bardziej korzystnie. Odpowiednia ilość tlenu powoduje poprawne funkcjonowanie kominka i jest konieczna, by nie stwarzał on zagrożenia dla mieszkańców. Brak tlenu może bowiem spowodować zatrucie tlenkiem węgla! 

Dlaczego kominki muszą mieć dostęp do tlenu?

Ani kominek zamknięty, ani otwarty nie będą dobrze działały jeżeli w pomieszczeniu, w którym są zamontowane będzie za mało powietrza. Kominki zużywają powietrze bogate w tlen, aby spalić drewno. Dym powstały podczas spalania jest odprowadzany poprzez komin na zewnątrz budynku. W pomieszczeniu ogrzewanym kominkiem powstaje w ten sposób podciśnienie. Problem polega na tym, że podczas palenia w kominku powietrze musi być na bieżąco doprowadzane. Inaczej dym z kominka zacznie się wydobywać do pomieszczenia. Jeżeli jest za mało powietrza to problematyczne staje się w ogóle rozpalenie kominka, czy utrzymanie w nim ognia, ale co najważniejsze – pojawiają się problemy wentylacyjne. Bez względu na rodzaj kominka (z paleniskiem otwartym lub zamkniętym) w szczelnym domu konieczne jest doprowadzenie powietrza z zewnątrz.

Jak najbliżej

Zużywanie powietrza wewnętrznego do pracy urządzenia powoduje konieczność jego uzupełniania w określonej – dużej ilości. Prościej jest zatem pobierać powietrze spoza budynku. Zgodnie z obowiązującymi przepisami na każdy 1 kW nominalnej mocy cieplnej potrzeba dostarczyć 10 m3 powietrza na godzinę. Kominki zamknięte potrzebują ok. 100 do 150m3/h na 1 kW.Kominek otwarty zaś aż 300-400 m3 powietrza na godzinę na 1 kW.

Należy pamiętać, że ilość potrzebnego powietrza niezbędna do prawidłowego działania kominka znacząco przewyższa ilość powietrza znajdującego się w pomieszczeniu. Dlatego konieczna jest taka organizacja pracy kominka, by zapewnić odpowiednią wymianę powietrza. Doprowadzenie powietrza powinno znaleźć się jak najbliżej paleniska kominka. Niektóre wkłady kominkowe są tak skonstruowane, że powietrze dociera do wnętrza tylko przez jeden otwór – są to tzw. kominki z doprowadzeniem powietrza. Wówczas kanał powietrzny podłącza się bezpośrednio do tego otworu. W innych przypadkach kanał powinien mieć wylot w miejscu, z którego kominek pobiera większość powietrza. Kominki z zamkniętą komorą spalania potrzebują doprowadzenia powietrza z zewnątrz budynku. Zwykle podłączenie kanału powietrznego do wkładu kominkowego nie jest szczelne, więc należy pamiętać, że kominek pobiera powietrze także z pomieszczenia, w którym się znajduje.

Dlatego powinieneś sprawdzić sprawność działania kanału wentylacyjnego. Kanał nawiewny może mieć przekrój prostokątny, kwadratowy lub okrągły, którego powierzchnia powinna wynosić 200 cm2. W przypadku przekroju o planie kwadratu oznacza to kanał o długości boków po 14 cm. Można zastosować przewód stalowy, aluminiowy lub z PVC. Przewód można wyprowadzić bezpośrednio przez ścianę budynku, jednak najlepiej umieścić go pod wylewką podłogi na gruncie, a w przypadku płyty fundamentowej bezpośrednio  na niej. Poprowadzony w ten sposób kanał musi być następnie wyprowadzony na powierzchnię i zakończony kratką chroniąca przed dostawaniem się gryzoni do instalacji. Otwór wlotowy powinien znaleźć się a wysokości około 30-50 cm ponad powierzchnią gruntu. Zaleca się doprowadzenie powietrza rurą o średnicy 100-110 mm. Ogólnie najkorzystniejszym miejscem dla otworu wlotowego, czyli czerpni jest ściana zachodnia, gdyż od tej strony najczęściej wieje w Polsce wiatr. Jednak zaleca się wybieranie miejsca na czerpnię indywidualnie, gdyż na prawidłowy ciąg powietrza ma wpływ również kształt i wielkość budynku, rzeźba terenu, a nawet rodzaj roślinności otaczającej dom.

Podczas remontu

Najłatwiejsze jest wykonanie doprowadzenia powietrza do kominka podczas budowy domu. Jednak później też jest możliwe. Należy wówczas wykuć w istniejącej podłodze miejsce na kanał i po ułożeniu przewodu zaizolować go termicznie. W przeciwnym razie wzdłuż całego przebiegu kanału powstawać będzie mostek termiczny, a przepływające zimne powietrze zewnętrzne będzie studziło posadzkę.

Ryzyko mostka termicznego istnieje również w przypadku wyprowadzania kanału nawiewnego przez ścianę budynku. Powstanie on wzdłuż odcinka umieszczonego w  ścianie  bowiem będzie ona w tym miejscu cieńsza. Korzystniejsze jest zatem wyprowadzenie kanału poziomo na zewnątrz w jak najmniejszej odległości od kominka i po stronie zewnętrznej poprowadzenie go do góry.

W domu podpiwniczonym doprowadzenie powietrza może się też znaleźć pod stropem piwnicy. W przypadku pomieszczeń ogrzewanych, lana należy zaizolować termicznie, aby nie wykraplała się na jego powierzchni woda. W budynkach, które nie posiadają podpiwniczenia kanał „dolotowy” trzeba poprowadzić pod warstwą tzw. „chudego betonu” w gruncie.

Pamiętaj o ważnych zasadach

Zapewniając powietrze potrzebne do sprawnego działania kominka nie zapomnij o przestrzeganiu poniższych zasad:

• Powietrze nie może być doprowadzone z piwnicy, garażu, od strony ulicy. Ze względu na to, aby kurz czy różnorodne zapachy nie przedostawały się do wnętrza domu.
• Kanał, który doprowadza powietrze musi być szczelny. Powinien być wyposażony w tzw. przepustnicę, która po zamknięciu skutecznie zabezpiecza przed niepotrzebną utratą ciepła.
• Koniecznie wylot wentylacyjny zabezpieczyć należy kratą, aby uniemożliwić przedostawanie się do wnętrza domu gryzoni czy innych szkodników.
• Umiejscowienie wylotu od strony zawietrznej może powodować w dni wietrzne powstawania podciśnienia w przewodzie doprowadzającym powietrze i zamiast nawiewania będzie powodowało wysysanie powietrza z pomieszczenia!
• Niewłaściwa wentylacja może spowodować przegrzewanie się obudowy kominka oraz podwyższenie temperatury powietrza wydobywającego się z kratek wylotowych. W przypadku działania prawidłowej wentylacji temperatura powinna sięgać nie więcej niż 80 stopni C Temperatura powyżej 140-150 stopni C stanowi realne zagrożenie dla domowników.
• Producenci wkładów kominkowych wyraźnie zalecają dokłądie określoną wielkośc pól przekroju kratek wentylacyjnych. Nazwane to zostało „efektywnym polem przekroju”, który oznacza rzeczywiste pole przepływu powietrza przez kratkę wentylacyjną. (Przykładowo w kratce o wymiarach 200 x 400 mm pole to wynosi nie 800 cm2 ale 400 cm2, ponieważ 50 % kratki zajmuje siatka)!
• Pamiętaj, że w prawidłowym spalaniu drewna w kominku ważna jest nie tyle ilość dostarczanego powietrza, ale też sposób jego doprowadzania!

Schemat cyrkulacji powietrza w zamkniętym wkładzie kominkowym: A. doprowadzenie powietrza, B. wentylator dla wkładów z wentylacją wymuszoną, C. płaszcz dystrybutora, D. rura do wymiany cieplnej, E. ujście gorącego powietrza. (rys. Edillamin)

Schemat nawiewu powietrza zewnętrznego. (rys. Archon+ Biuro Projektów)

Wkład kominkowy ze szczelnym doprowadzeniem powietrza.

Wszelkie zasady podłączenia urządzeń pobierających w procesie spalania powietrze regulowane jest Polskim Prawem Budowlany w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. (Dz. U. Z dnia 15 czerwca 2002 r.) wprowadza szereg ustaleń, które nas obowiązują podczas instalowania tych urządzeń.

źródło grafik: Pixabay