Porady praktyka Jacka: jak wykonać prawidłową izolację tarasu?

Niemal w każdym domu jednorodzinnym jest taras. To konstrukcja wykonana na gruncie lub nad garażem lub innym pomieszczeniem ogrzewanym bądź nieogrzewanym. Taras może posiadać balustradę, ale niekoniecznie, projektuje się tarasy otwarte, stanowiące rodzaj wybiegu. Tarasy spełniają wiele funkcji: są przydomową sferą wypoczynkową, relaksacyjną, reprezentacyjną czy funkcjonalną. Coraz częściej powstają przy budynkach hotelowych i restauracyjnych w miejscach o łagodnym klimacie. Ten charakterystyczny sposób konstruowania budowli z tarasem znany był w starożytności, w szczególności w historycznej architekturze Egiptu i Rzymu!  O pomysłach na przydomowy taras poczytaj TUTAJ. W tym artykule poruszymy kwestie techniczną związana z wykonaniem jego prawidłowej izolacji, ponieważ taras jest szczególnie narażony na uszkodzenie czy zniszczenie pod wpływem dostającej się do jego warstw wody. Dlatego musi być niezwykle starannie wykonany, a przede wszystkim uszczelniony. Jak tego dokonać? Zachęcamy do lektury!

Błędy w hydroizolacji tarasu

Skutki błędnie wykonanej hydroizolacji tarasu będą widoczne już po pierwszej zimie. Naprawy z reguły są bardzo kosztowne, dlatego warto wiedzieć na czym polegają błędy związane z izolacją tarasu i nie dopuścić do ich powstania na etapie jego budowy. Nawet jeżeli wykonaniem zajmuje się firma remontowo-budowlana, powinieneś jako osoba zlecająca pracę doglądać jej i sprawdzać, czy wszystkie prace wykonywane są zgodnie z rzemiosłem.

Sposoby wykonania hydroizolacji tarasu

Dobrą hydroizolację tarasu można wykonać dwiema metodami:

• powierzchniową
• drenażową.

Pierwsza polega na takim wykonaniu warstwy wierzchniej tarasu, która będzie szczelna i odporna na uszkodzenia. Dobrze wykonana powierzchnia tarasu będzie gwarantem tego, że woda opadowa będzie po niej spływała i nie będzie zatrzymywała się w spoinach czy zalegała na powierzchni. Sposób powierzchniowy polega więc na tym, aby wykonać tzw. uszczelnienie zespolone z elastycznych mikrozapraw zwanych szlamami. Te w połączeniu z okładziną ceramiczną będą doskonałą warstwa ochronną.

Druga metoda polega na wykonaniu specjalnej warstwy drenującej, dzięki której woda jest odprowadzana z tarasu. Ta metoda zakłada, że część wody wnika w warstwy tarasu. Wykończeniem tarasu wykonanego ta metodą sa zwykle płytki ceramiczne, a jako warstwe drenującą stosuje się jastrych wodoprzepuszczalny wykonany na grubszym kruszywie. Płytki układane są na kleju, ale bez izolacji podpłytowej ze szlamu. Można stosować też płyty betonowe. Te układa się na specjalnych podstawkach lub na warstwie płukanego żwiru.

Jak wykonuje się hydroizolację tarasu?

Warstwy tarasu wykonuje się na podłożu, którym jest żelbetowa płyta tarasowa. Pierwsza w kolejności jest warstwa spadkowa, której zadaniem jest ułatwienie spływania wody dzięki nachyleniu w kierunku zewnętrznej krawędzi tarasu. Nachylenie to powinno wynosić 1,5-2%. Jeśli warstwę spadkową wykonuje się z betonu (klasy B 15), wówczas przy dużej powierzchni tarasu ma ona bardzo dużą wagę i grubość – po stronie budynku. Znacznie cieńszą warstwą nakłada się zaprawę wyrównawczą.

Zabezpieczenie przed wodą i wilgocią

Obecnie do uszczelnienia tarasu można stosować hydroizolacje bezspoinowe (tzw. alternatywne lub płynne folie), które nakłada się w dwóch cienkich warstwach. Mają one postać plastycznej, półpłynnej masy, którą nakłada się pędzlem. Zaletą nie do przecenienia jest całkowita szczelność prawidłowo wykonanej powłoki. Przed przystąpieniem do aplikacji powłoki należy w miejscach styku płyty tarasowej z budynkiem umieścić taśmy uszczelniające, które dodatkowo poprawią szczelność tych miejsc.
Hydroizolacje bezspoinowe są bardzo skuteczne, ale niestety droższe od rozwiązania tradycyjnego. Tradycyjnie zaś izolacja przeciwwodna wykonywana jest na warstwie spadkowej z papy termozgrzewalnej lub na osnowie poliestrowej. Papa musi być układana na zakład wynoszący ok. 10 cm, a łączy się go zazwyczaj lepikiem, w celu uszczelnienia tego miejsca. Brzegi papy należy wywinąć na ścianę. Stosuje się też bardziej nowoczesne materiały, takie jak folia płaska oraz tłoczona, maty drenażowe i membranę samoprzylepną folii lub tkaniny powleczonej bitumiczno- kauczukową warstwą klejącą.

Taras spełnia przede wszystkim funkcje użytkowe, ale chroni też pomieszczenia znajdujące się poniżej przed wpływem szkodliwych warunków atmosferycznych

Jeśli wybieramy któryś z wymienionych materiałów, należy w miejscach styku warstwy spadkowej ze ścianami wykonać wyoblenia z masy cementowej. Zapobiegną one pękaniu materiału w miejscach jego zagięcia. W wielu rozwiązaniach stosuje się jeszcze jedną warstwę izolacyjną. Jest to hydroizolacja podpłytkowa, układana na warstwie dociskowej. Płynną folię poliuretanową lub szlam mineralny aplikuje się na uprzednio zagruntowane odpowiednim preparatem podłoże. Hydroizolację nanosi się dwiema warstwami w odstępie 4–8 godzin warstwach, korzystając z pędzla, pacy lub szczotki. Hydroizolacji nie można nanosić podczas deszczu i silnego nasłonecznienia, później zaś należy chronić ją przed czynnikami atmosferycznymi przez około dobę.

Zabezpieczenie przed naprężeniami

Istotnym etapem prac jest wykonanie dylatacji, które przejmują naprężenia powstające wskutek ruchów warstw tarasu. Muszą przechodzić przez wszystkie jego warstwy, z pominięciem elementów konstrukcyjnych (płyta tarasowa lub strop nad pomieszczeniem). Dylatacje oddzielają konstrukcję tarasu od ścian budynku i dzielą powierzchnię tarasu na pola o bokach 2×2 m lub 3×3 m. Należy tak zaplanować dylatacje i rozmieszczenie płytek okładzinowych, aby dylatacja przebiegała w spoinach między płytkami. Dylatacje wypełnia się trwale elastycznym materiałem: paskami styropianu, taśmami uszczelniającymi lub sznurem polipropylenowym. Na koniec osłania się je mrozoodpornym uszczelniaczem – najczęściej jest to silikon. W przypadku tarasów ocieplanych, wykonywanych nad pomieszczeniami między warstwą spadkową a dociskową znajduje się izolacja termiczna. Pod nią jest paroizolacja, chroniąca przed dostępem pary wodnej przedostającej się z niżej położonych pomieszczeń. Wykonuje się ją z folii układanej na zakład lub płynnej folii bądź polimerów – jeśli powłoka ma być elastyczna. Na ociepleniu układa się hydroizolację, zapobiegającą przedostawaniu się do niego wody opadowej.

Czego należy unikać podczas wykonywania hydroizolacji tarasu?

Pamiętaj, że należy unikać:

• Stosowania klejów, które w oznaczeniu nie mają symboli S2 lub S1. Nie sugeruj się informacją, że klej jest „mrozoodporny”. Symbol S1 lub S2 oznacza, że klej został przebadany pod kątem elastyczności. Każdy klej klasy C2 i C1 jest mrozoodporny, ale nie każdy może być stosowany na balkonach. Trzeba koniecznie przestrzegać zaleceń producenta.
• Zapraw spoinujących, które nie są oznaczone CG 2 W Ar lub CG2 W. Zaprawy spoinujące powinny spełniać normę PN-EN 13888:2010. Zaprawy te cechuje zmniejszona absorbcja wody i/lub zwiększona odporność na ścieranie.
• Szerokości fug mniejszych niż 5mm. Pytki o wymiarach 30x30 cm powinny mieć spoiny 7-8 mm.
• Płytek w ciemnych kolorach oraz o wymiarach większych niż 30x30 cm.
• Płytek, które nie posiadają spełnienia normy PN-EN 14411:2009. Norma ta rozróżnia płytki ciągnione i prasowane na sucho i dzieli je w zależności od nasiąkliwości na odpowiednie klasy. Na tarasach najlepiej sprawdzają się płytki prasowane grupy Bla oraz Blb oraz płytki ciągnione o nasiąkliwości nieprzekraczającej 3% - klasa Al. Płytki gresowe mają nasiąkliwość na poziomie 0,5%! Nie każdy sprzedawca Ci to powie, ale należy uważać na płytki pochodzące z Hiszpanii czy Włoch, gdyż w tych krajach obowiązują inne klasy niż w Polsce. Aby płytki zagraniczne nas nie zawiodły, to muszą być oznaczone normą PN-EN ISO 10545-12:1999.

Dobrze izolowany taras jest jednym z elementów najtrudniejszych do wykonania. Taras jest miejscem wystawionym na ciągłe działanie czynników atmosferycznych. Śnieg i mróz zimą i duże nasłonecznienie latem. Nie bez znaczenia są też zmienne warunki pogodowe, czasami nawet bardzo skrajne. Zamarzanie i odmarzanie materiałów na przemian nie wróży nic dobrego i dlatego zastosowane materiały to pęcznieją, to kurczą się. Powstałe neiprawidłowości w postaci przecieków będa stopniowo niszczyły całą konstrukcję. Zaleca się, aby nie dopuścić do takiej sytuacji i na etapie powstawania tarasu warto wybierać sprawdzone i dobrej jakości materiały. Nie warto mieszać technologii i stosować produktów pochodzących od różnych producentów. Jeżeli decydujesz się na zatrudnienie ekipy budowlanej, to warto aby była to sprawdzona i wykwalifikowana ekipa. Jeżeli posiadasz już taras i szukasz sposobów na osłonięcie go przed deszczem i wiatrem, to polecamy nasz artykuł zamieszczony TUTAJ. A jeżeli jesteś zainteresowany tym, jak uzyskać cień na tarasie w słoneczne dni, to koniecznie przeczytaj o tym TUTAJ.

źródło:Freepik