Jak zapobiegać wykwitom na klinkierze?

Murowane ściany często padają ofiarą białego nalotu psującego estetykę elewacji. Wykwity – bo tak nazywa się ten nalot – to popularna przypadłość cegły klinkierowej oraz innych rodzajów ceglanych murów. Jak się bronić i zapobiegać wykwitom? Czym spowodowane jest powstawanie wykwitów na ceglanych elewacjach?

Wykwity – dlaczego powstają?

Jak zwykle podstawowym sprawcą pojawiania się wykwitów, pleśni, czy innych rodzajów grzybów jest wilgoć. To ona sprawia, że klinkier nasiąka wodą, która z kolei wypłukuje substancje nierozpuszczalne na zewnątrz cegieł, tworząc nieatrakcyjny wizualnie osad. Głębokość wodnej penetracji cegieł klinkierowych uzależniona jest od jakości materiału. Im gorsza jakość cegieł, tym będą one mniej odporne na działanie wody i będą mocniej nasiąkać, powodując intensywniejsze wykwity na murze. Pojawianie się wykwitów nie jest uzależnione od sposobu namakania muru. Wykwity pojawią się, gdy mur nasiąka od fundamentów, od strony przedniej lub tylnej. Różny jest jedynie czas oczekiwania na wystąpienie białego nalotu.

W jaki sposób zapobiegać wchłanianiu wilgoci przez klinkier?

Przede wszystkim należy zadbać o odpowiednie warunki składowania materiału. Klinkier musi być odpowiednio zabezpieczony od dołu, a także góry, aby nie miał bezpośredniej styczności z gruntem, ani nie oddziaływały na niego opady atmosferyczne. Należy pamiętać, by stos był odpowiednio wentylowany, aby wilgoć pojawiająca się ze względu na zmienne warunki atmosferyczne nie wnikała do wnętrza cegieł.

Prace murarskie należy przeprowadzać w dni bezdeszczowe. Poza tym należy kontrolować wilgotność powietrza – jeśli będzie ono zbyt wilgotne, należy przesunąć wykonywanie prac murarskich. Od namakania klinkieru uchroni również odpowiedni sposób jego układania. Jeśli cegły klinkierowe będą układane na trójwarstwowej ścianie, koniecznie należy zapewnić cegłom odpowiednią wentylację, by wilgoć nie gromadziła się między warstwami.

Co jeszcze uchroni klinkier przed podatnością na wchłanianie wody? Przede wszystkim odpowiednia solidność wykonywanych prac wykończeniowych – szczelne układanie spoiny, czy odpowiednia blacharka stosowana przy otworach i okapach. Wystarczy jedna nieszczelność przez którą metodycznie dostawać się będzie wilgoć i wykwit gotowy. Bardzo istotne jest stosowanie odpowiednich materiałów – zapraw i klejów, które dedykowane są wyłącznie do klinkieru. Związane jest to z występowaniem wapnia w składzie zapraw, który jest jedną z przyczyn powstawania wykwitów. Podczas rozrabiania zaprawy należy dokładnie trzymać się proporcji wody i suchej mieszanki. Nie powinniśmy również szukać oszczędności w przypadku uszkodzonych cegieł. Jeśli przez centralnie przez cegłę przebiega pęknięcie, wówczas może stanowić ono kanał, w którym będzie gromadzić się woda. Wszelkie mniejsze ubytki na zewnętrznych warstwach klinkieru można uzupełnić spoiną.

Dodatkowe zabezpieczanie się przed wykwitami na klinkierze

Po ułożeniu ścian z klinkieru wedle sztuki murarskiej warto oczyścić elewację i zabezpieczyć ją przed wnikaniem wilgoci. Doskonale nadaje się ku temu olej ochronny tworzący warstwę ochronną, zabezpieczając elewację ceglaną przed nasiąkaniem wilgocią, jednocześnie uszczelniając ściany pod względem paroprzepuszczalności. Preparaty olejowe do klinkieru mogą nieznacznie przyciemnić kolor cegły, a skuteczność ich ochrony może utrzymywać się nawet kilka lat.

Usuwanie wykwitów jest konieczne?

Wykwity nie stanowią poważnego zagrożenia dla murów ceglanych. Poza obniżaniem estetyki klinkieru nieznacznie mogą osłabiać konstrukcję ściany. Związane jest to z zawilgoceniem wnętrza muru. Niemniej, jeśli nie widać większej usterki mechanicznej, a pojawiające się wykwity nie są zbyt obszerne, wówczas usuwanie wykwitów jest opcjonalne i związane jest wyłącznie z aspektem wizualnym.

W jaki sposób usunąć wykwity na klinkierze?

Pierwszym krokiem, który należy wykonać w kierunku usunięcia białego osadu na ceglanych murach, jest zdefiniowanie przyczyny powstawania wykwitów. Jeśli przyczyną nie okazała się zbyt mokra zaprawa lub mur, wówczas należy zweryfikować, w którym miejscu mur podmaka lub dostaje się do niego woda. Jeśli nie zauważyliśmy takiego miejsca, konieczne jest załatanie wyszczerbionych fragmentów cegieł, przez które wilgoć może być wchłaniana z powietrza.

Gdy ten etap mamy już za sobą i mur został zabezpieczony przed wilgocią, należy dokładnie oczyścić na sucho elewację. Najlepiej nada się do tego szczotka z umiarkowanie twardym włosem. Jest to pracochłonny i żmudny proces i należy przerwać go po możliwie dokładnym oczyszczeniu powierzchni klinkieru. Jeśli nadal osady są widoczne, wówczas warto skorzystać z pomocy myjki ciśnieniowej – spowoduje to oderwanie się osadów solnych od klinkieru. Jeśli wykwity nadal są widoczne, należy zastosować odpowiednie, specjalistyczne środki chemiczne. By usunąć osady, stosuje się chemię opartą na środowisku kwasowym. Zwykle są to dość agresywne substancje, dlatego podczas usuwania wykwitów należy dokładnie postępować z zaleceniami producenta, które powinny znajdować się na opakowaniu.