Tynki zewnętrzne - ochrona ścian na lata

Tynkowanie jest wciąż jedną z najpopularniejszych metod wykończenia ścian zewnętrznych. Powinno się go zawsze dopasować do rodzaju podłoża, warunków usytuowania budynku i innych cech, o których musi wiedzieć każdy inwestor. Dowiedz się, jakie są rodzaje tynków zewnętrznych i jak wybrać najlepszy produkt do swoich potrzeb.

Tynki zewnętrzne - ochrona ścian na lata, zdjęcie: Pixabay.com

Tynki tradycyjne grubowarstwowe

Tynk grubowarstwowy nazywany również tradycyjnym jest uzyskiwany poprzez zmieszanie piasku, cementu, wapnia i wody. Można go przygotować samodzielnie lub kupić gotowe produkty, które przyspieszają nakładanie i często cechują się lepszymi parametrami – wyższą odpornością na wodę i większą paroprzepuszczalnością. Są one odpowiednie do wykańczania podłoży mineralnych.
Tynki zewnętrzne grubowarstwowe charakteryzują się grubością 2-3 cm i ze względu na swoją znaczną wagę nie powinny być nakładane na ściany dwuwarstwowe. Są także mniej trwałe i wymagają częstszego odświeżania od tynków cienkowarstwowych. Pomimo tego można je stosować na ściany:

• jednowarstwowe – z bloczków keramzytobetonowych lub ceramiki poryzowanej,
• trójwarstwowe – z pustaków ceramicznych lub cegieł.

Tynki tradycyjne dzielą się na:

• tynki cementowe – idealne do miejsc narażonych na zawilgocenie i uszkodzenia mechaniczne, są jednak trudne w obróbce; nakłada się je np. na ścianach piwnic, cokołach budynków, trudno uzyskać gładką powierzchnię wykończenia.
• tynki cementowo-wapienne – mniej odporne na wilgoć i uszkodzenia, jednak łatwiejsze w nakładaniu, o wyższym stopniu paroprzepuszczalności; są niedrogie, popularne i dodatkowo odporne na korozję biologiczną, uzyskuje się dość chropowatą strukturę.
• tynki wapienne – niska odporność na uszkodzenia, stosuje się na stare tynki.

Tynki zewnętrzne gruboziarniste nakłada się w dwóch lub trzech warstwach. Pierwszą z nich jest obrzutka zaprawy cementowej z dodatkiem wapnia, druga to warstwa wyrównująca z zaprawy cementowo-wapiennej i wykończenie gładzią, którą należy pomalować odpowiednią farbą.

Na rynku można znaleźć także specjalne odmiany tynków gruboziarnistych:

• tynki podkładowe – wyrównują powierzchnię przed tynkowaniem właściwym lub stanowią podłoże dla tynków dekoracyjnych, a nawet cienkowarstwowych. Są używane jako obrzutka.
• tynki wygładzające – wyróżniają się drobnoziarnistą strukturą, dzięki czemu pozwalają uzyskać gładszą powierzchnię tynku. Są używane jako gładź.
  UWAGA: Jeśli zależy nam na uzyskaniu lepszych właściwości termoizolacyjnych, należy dodać do tynku gruboziarnistego perlik lub mikrogranulki styropianu, uzyskując tzw. tynk ciepłochronny (idealny na ściany jednowarstwowe).

Tynki zewnętrzne - ochrona ścian na lata, zdjęcie: Pixabay.com

Tynki zewnętrzne cienkowarstwowe

Nowoczesne tynki zewnętrzne są stosowane w systemie ociepleniowym ETICS – nie muszą być one grube, gdyż nie mają za zadanie wyrównać ścianę, a jedynie ochronić styropian lub wełnę mineralną przed negatywnym wpływem warunków atmosferycznych i zadbać o jej dekoracyjny wygląd. Tynki cienkowarstwowe występują zazwyczaj we wzorze baranka lub kornika, w ogromnej gamie kolorystycznej. Produkty są często wzbogacane w modyfikatory, które poprawiają odporność na uderzenia czy korozję biologiczną.

Tynki zewnętrzne cienkowarstwowe nakłada się zazwyczaj na ściany dwuwarstwowe, ocieplone metodą lekką mokrą. Podobnie jak tynki gruboziarniste, można je wytworzyć samodzielnie, ale o wiele wygodniejsze w użyciu są gotowe mieszanki. Tynk cienkowarstwowy nie wymaga malowania, a jego warstwa powinna mieć grubość 2 do 10 mm.

Ten rodzaj tynków dobrze chroni ściany zewnętrzne, jednak różni się w zależności od swojego rodzaju:

• tynki akrylowe – są łatwe do układania i bardzo estetyczne, ze względu na duży wybór nawet bardzo nasyconych kolorów. Do ich głównych zalet można zaliczyć elastyczność, niską nasiąkliwość, odporność na uszkodzenia mechaniczne i pękanie. Niestety pomimo tego, że stanowią dobrą barierę przed wilgocią, nie są odporne na rozwój grzybów i pleśni, dlatego konieczne jest stosowanie odpowiednich preparatów. Są odpowiednie na nowo wznoszone budynki i te poddane termorenowacji.
• tynki mineralne – są niedrogie i trwałe, pozwalają ścianie „oddychać” i są odporne na ataki mikroorganizmów. Występują pod postacią suchej mieszanki, którą należy wymieszać. Do ich wad można zaliczyć znaczną nasiąkliwość, niższą elastyczność przez co podatność na pękanie, mniejszy wybór palety kolorystycznej i łatwiejsze brudzenie się. Są jednak odporne na znaczne wahania temperatur i promieniowanie UV. Można je stosować na starych budynkach, dbając o odprowadzenie pary wodnej, tak jak w systemach ociepleń wełną mineralną.
• tynki silikonowe – najbardziej kosztowne, ale uznawane za jedne z najlepszych tynków. Nisko nasiąkliwe, odporne na zabrudzenia (tynki samoczyszczące pod wpływem deszczu), dodatkowo trwałe i dostępne w szerokiej gamie kolorystycznej. Ponadto są elastyczne i odporne na pękanie – trzeba jedynie zadbać o ochronę przed grzybami i glonami. Są polecane do fasad budynków w centrach miast i na terenach przemysłowych.
• tynki silikatowe – charakteryzują się bogatą kolorystyką, odpornością na mikroorganizmy, niską kurczliwością, niepalnością i wytrzymałością, jednak są nieco bardziej nasiąkliwe niż produkty akrylowe i silikonowe. Do ich wad należy zaliczyć brak odporności na zabrudzenia i trudność w nakładaniu. Występują pod postacią stałej masy i można je stosować na ociepleniach z wełny mineralnej.
• tynki silikonowo-akrylowe – są ulepszoną wersją tynków akrylowych, które wyróżniają się większą odpornością na zabrudzenia, czynniki atmosferyczne i wyższą paroprzepuszczalnością.
• tynki silikonowo-silikatowe – nazywane również polikrzemianowymi i siloksanowymi, są ulepszoną wersją tynków silikatowych. Wyróżniają się wyższą odpornością na czynniki atmosferyczne, są łatwiejsze w układaniu, trwałe, odporne na porastanie biologiczne. Są zalecane do starych i zawilgoconych budynków oraz obiektów położonych na terenach przemysłowych, w dużych miastach, a także na terenach zielonych i w okolicy zbiorników wodnych.

Tynki zewnętrzne - ochrona ścian na lata, zdjęcie: Pixabay.com

Tynki zewnętrzne mozaikowe

Innym rodzajem tynków zewnętrznych są tynki mozaikowe, nazywane również kamyczkowymi. Określa się je mianem tyków szlachetnym lub marmolitem – są stosowane głównie jako dekoracyjne wykończenia budynków. Powstają z połączenia żywicy akrylowej lub silikonowo-akrylowej z naturalnym kruszywem lub masy żywicznej z kruszywem syntetycznym (gorsze parametry). Do ich największych zalet należy odporność na uszkodzenia mechaniczne i wysoką elastyczność.

Jak wybrać tynk zewnętrzny

Wiemy już, jakie są rodzaje tynków zewnętrznych, czym jednak kierować się, by najszybciej zdecydować się na jego wybór?

1. Sposób ocieplenia ściany – ściany ocieplone za pomocą styropianu mogą być wykończone dowolnym tynkiem. Wełna mineralna może być wykończona tynkiem paroprzepuszczalnym – mineralnym, silikonowym, silikatowym i silikonowo-silikatowym.
2. Położenie budynku – w obszarze miejskim i na terenie przemysłowym najlepszym wyborem są tynki samoczyszczące (silikonowe), a na terenach zielonych i w pobliżu zbiorników wodnych odporne na korozję biologiczną – silikonowe, silikatowe lub silikonowo-silikatowe. W przypadku budynku narażonego na uszkodzenia mechaniczne najlepszym wyborem są tynki akrylowe. Odnośnie położenia budynku warto wziąć pod uwagę także stopień nasłonecznienia – silne słońce może powodować szybkie blaknięcie, dlatego na elewacjach silnie nasłonecznionych należy używać kolorów o współczynniku odbicia światła rozproszonego większym niż 20% i rezygnować z tynków barwionych pigmentami organicznymi.
3. Estetyka – tynki zewnętrzne nie muszą posiadać faktury typu kornik, gdyż do produktów cienkowarstwowych dodaje się różnorodne dodatki, które zmieniają wygląd. Tynk może wyróżniać się fakturą szczotkowaną, drapaną, a nawet sznurowaną. Z dodatkiem kruszywa uzyskamy wygląd granitu, piaskowca czy innych kamieni. 

Ostatnie wskazówki – poradnik tynkowania

Najlepszą temperaturą do tynkowania jest zakres 5-20 stopni C (warto sprawdzić te informacje na opakowaniu wybranego produktu). W zależności od rodzaju tynku, czas wiązania może być dłuższy bądź krótszy. Nie zaleca się tynkowania na mrozie ani w upale – może to doprowadzić do odpadnięcia materiału od elewacji z powodu przemrożenia lub dojdzie do powstania widocznych łączeń zaprawy, wynikających ze zbyt szybkiego wysychania. Wietrzna i deszczowa pogoda także nie jest odpowiednim czasem na tynkowanie. Ważna jest nawet wilgotność powietrza – zaprawa kładziona na mokrym podłożu będzie się odspajać.

Tynkowanie ścian zewnętrznych

Tynkowanie ścian jest ważnym i niezbędnym procesem budowy i modernizacji domu, który będzie miał wpływ na trwałość i wygląd elewacji. Wybierając najlepszy produkt pamiętajcie o tym, by dokładnie przemyśleć miejsce usytuowania budynku i narażenie na różnorodne czynniki, a dopiero później zestawić te informacje z kwestią estetyki. Dzięki temu zyskacie gwarancję, że elewacja będzie doskonale wyglądała przez wiele lat, nie tylko świeżo po wykonaniu tynkowania.

Jakie są wasze doświadczenia w doborze tynków zewnętrznych?